چند كلمه از بهرنگی :

بچه ها، بیشك آینده در دست شماست و خوب و بدش هم مال شماست. شما خواه ناخواه بزرگ می شوید و همپای زمان پیش می روید. پشت سر پدرانتان و بزرگهایتان می آیید و جای آنها را می گیرید و همه چیز را بدست می آورید، زندگی اجتماعی را با همه ی خوب و بدش صاحب می شوید. فقر، ظلم، زور، عدالت، شادی و اندوه، بیكسی، كتك، كار و بیكاری، زندان و آزادی، مرض و بیدوایی،‌ گرسنگی و پابرهنگی و صدها خوشی و ناخوشی اجتماعی دیگر مال شما می شود.
می دانیم كه برای درمان ناخوشیها اول باید علت آن را پیدا كرد. مثلا دكترها برای معالجه ی مریضهاشان اول دنبال میكروب آن مرض می گردند و بعد دوای ضد آن میكرب را به مریضهاشان می دهند. برای از بین بردن ناخوشی های اجتماعی هم باید همین كار را كرد. می دانیم كه در بدن سالم هیچوقت مرض نیست. در اجتماع سالم هم نباید نشانی از ناخوشی باشد. ورشكستگی، زور گفتن، دروغ، دزدی و جنگ هم ناخوشیهایی هستند كه فقط در اجتماع ناسالم دیده می شوند. برای درمان اینهمه ناخوشی باید علت آنها را پیدا كنیم. همیشه از خودتان بپرسید: چرا رفیق همكلاسم را به كارخانه ی قالیبافی فرستادند؟ چرا بعضیها دزدی می كنند؟ چرا اینجا و آنجا جنگ و خونریزی وجود دارد؟ بعد از مردن چه می شوم؟ پیش از زندگی چه بوده ام؟ دنیا آخرش چه می شود؟ جنگ و فقر و گرسنگی چه روزی تمام خواهد شد؟
و هزاران هزار سؤال دیگر باید بكنید تا اجتماع و دردهایش را بشناسید. این را هم بدانید كه اجتماع چهار دیواری خانه تان نیست. اجتماع هر آن نقطه ای است كه هموطنان ما زندگی می كنند. از روستاهای دوردست تا شهرهای بزرگ و كوچك. با همه ی كوچه های پر از پهن و لجن روستا تا خیابانهای تر و تمیز شهر. با كلبه های تنگ و تاریك و پر از مگس روستاییان فقیر تا قصرهای شیك و رخشان شهریهای دولتمند. با بچه های كشاورز و قالیباف مزدور و ژنده پوش تا بچه هایی كه كمترین غذایشان چلومرغ و بوقلمون و موز و پرتقال است. اینها همه اجتماعی است كه شما از پدرانتان به ارث خواهید برد. شما نباید میراث پدرانتان را دست نخورده به دست فرزندان خود برسانید. شما باید از بدیها كم كنید یا آنها را نابود كنید. بر خوبیها بیفزایید و دوای ناخوشیها را پیدا كنید یا آنها را نابود كنید. اجتماع ، امانتی نیست كه عیناً حفظ می شود.
برای شناختن اجتماع و جواب یافتن به پرسشها چند راه وجود دارد. یكی از این راهها این است كه به روستاها و شهرها سفر كنید و با مردم مختلف نشست و برخاست داشته باشید. راه دیگرش كتاب خواندن است. البته نه هر كتابی. بعضیها می گویند « هر كتابی به یك بار خواندنش می ارزد». این حرف چرند است. در دنیا آنقدر كتاب خوب داریم كه عمر ما برای خواندن نصف نصف آنها هم كافی نیست. از میان كتابها باید خوبها را انتخاب كنیم. كتابهایی را انتخاب كنیم كه به پرسشهای جوراجور ما جوابهای درست می دهند، علت اشیا و حوادث و پدیده ها را شرح می دهند، ما را با اجتماع خودمان و ملتهای دیگر آشنا می كنند و ناخوشیهای اجتماعی را به ما می شناسانند. كتابهایی كه ما را فقط سرگرم می كنند و فریب می دهند، به درد پاره كردن و سوختن می خورند.
بچه ها قصه و داستان را با میل می خوانند. قصه های با ارزش می توانند شما را با مردم و اجتماع و زندگی آشنا كنند و علتها را شرح دهند. قصه خواندن تنها برای سرگرمی نیست. بدینجهت من هم میل ندارم كه بچه های فهمیده قصه های مرا تنها برای سرگرمی بخوانند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط در 11:36 | |